Οι εκβολές των ποταμών είναι περιοχές οικολογικά σημαντικές, καθώς φιλοξενούν πολύτιμη χλωρίδα και πανίδα. Όμως, οι αυξανόμενες απολήψεις νερού από τις υδρολογικές λεκάνες ποταμών για την κάλυψη των αναγκών σε νερό των οικονομικών δραστηριοτήτων (γεωργία, βιομηχανία κ.λπ.) οδηγούν αναπόφευκτα σε μείωση της διαθέσιμης ποσότητας νερού που καταλήγει στο Δέλτα των ποταμών με αποτέλεσμα την αλλοίωση ή και την καταστροφή των οικοσυστημάτων τους.

Λαμβάνοντας υπόψη την πίεση που δέχονται τα υδατικά σώματα, κρίνεται αναγκαία η ορθή διαχείριση του αρδευτικού νερού με σκοπό τη βελτίωση της οικολογικής κατάστασης στις εκβολές των ποταμών.

Η αρδευόμενη γεωργία είναι ο μεγαλύτερος καταναλωτής νερού στη χώρα μας με σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η μείωση της ροής στην εκβολή του ποταμού Αξιού, η οποία σε μεγάλο βαθμό προκαλείται από τη χρήση του νερού για την κάλυψη των αρδευτικών αναγκών. Μία από τις καλλιέργειες που απαιτεί μεγάλες ποσότητες νερού για την πλήρη ανάπτυξη και μεγιστοποίηση της απόδοσής της, είναι το ρύζι, το οποίο στην πεδιάδα Θεσσαλονίκης αρδεύεται με περίπου 2-3 χιλ. κυβικά μέτρα νερού ανά στρέμμα.

Λαμβάνοντας επιπλέον υπόψη ότι από τα νερά του ποταμού Αξιού αρδεύονται αρκετές χιλιάδες στρέμματα ρυζιού, γίνεται άμεσα αντιληπτή η σπουδαιότητα της εξοικονόμησης αρδευτικού νερού στην καλλιέργεια ρυζιού και οι ωφέλειες που απορρέουν μέσω της εξασφάλισης επιπλέον ποσοτήτων νερού για την ικανοποίηση της ελάχιστης περιβαλλοντικής ροής στην εκβολή του ποταμού, ιδιαίτερα σε μια προστατευόμενη περιοχή όπως είναι το Δέλτα του Αξιού.

Ο Αξιός, είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος ποταμός που διασχίζει την Ελλάδα και ο δεύτερος μεγαλύτερος των Βαλκανίων, με μήκος 380 χλμ., από τα οποία τα 76 χλμ. βρίσκονται σε ελληνικό έδαφος.

Αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Δέλτα Αξιού και μαζί με τη Λιμνοθάλασσα Καλοχωρίου, τις εκβολές των ποταμών Γαλλικός, Λουδίας και Αλιάκμονας, καθώς και τη Λιμνοθάλασσα Αλυκής Κίτρους, συγκροτούν ένα από τα πιο σημαντικά υγροτοπικά οικοσυστήματα της Ελλάδας και της Ευρώπης, το οποίο προστατεύεται από τη Σύμβαση Ραμσάρ για τους Υγροτόπους. Επίσης, η περιοχή περιλαμβάνεται στο δίκτυο προστατευόμενων περιοχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Natura 2000.